A day in the life of a Bit… in the year 2035
Hey daar! Welkom in de toekomst! We gaan op tijdreis. Schoenen uit, innovatie aan… Ga je mee?
Door Mike van der Burg

Ik werd vanochtend wakker door een zachte stem naast me. “Goedemorgen, zonnestraaltje,” klonk het. Het was Anna, mijn digitale assistent sinds 2031. Ik weet nog dat ik ooit een mannelijke stem had, maar die begon me na een tijdje te irriteren – alsof een sportinstructeur continu je leven aan het coachen was. Anna daarentegen voelt als die ene collega die precies weet wat je bedoelt met een half woord. Ze handelt inmiddels bijna al mijn dagtaken af; van boodschappen bestellen tot e-mails opstellen. Al leest ze die mails altijd nog even hardop voor, want ja, ook een digitale assistent kan soms een autocorrect-fiasco hebben.
Beneden wachtte er een kopje koffie op me. Nee, niet zomaar koffie, maar precies zoals ik hem lekker vind. Terwijl ik mijn eerste slok neem, projecteert Anna een flitsende render van het laatste nieuws. “Breaking: AI-bedrijf betrapt op menselijke imitatie… hun algoritme gaf zichzelf likes. Toezichthouders noemen het manipulatie, geen zelfvertrouwen.” Ik grinnik. Blijkbaar heeft niet elk bedrijf de memo van de AI Act goed gelezen. Sinds de wet in februari 2026 is ingegaan, moet AI duidelijk aangeven dat het software is en niet jouw gezellige buurman. Simuleren mag, misleiden niet. En toch duiken er steeds weer bedrijven op die nét dat randje opzoeken.
Tijdens het scrollen bedenk ik me dat ik nog sneakers nodig heb voor mijn aankomende vakantie. “Anna, ik wil vintage Adidas Gazelles, maar dan met een groen tintje.” Binnen een seconde laat ze me een groen-witte variant zien. “Precies die! Bestel maar.” Soms vraag ik me af hoe ik ooit zelf door een webshop heb kunnen ploeteren.
Om 9.30 uur begint mijn virtuele stand-up met het Bitfactory-team en de klant. Ik start alvast mijn VR-set en selecteer de ‘kampvuurmodus’. Zo zitten we straks allemaal rondom een digitaal kampvuur, compleet met rustgevend zeegeluid en meeuwen op de achtergrond. De klant groeide op aan zee, dus dit leek me een subtiele knipoog. Ondertussen worden onze bevindingen en acties razendsnel gesynchroniseerd met de planningen en to-do-lijsten van onze eigen digitale assistenten. Efficiëntielevel: turbo.
Ik denk terug aan hoe deze klant ooit met drie aparte systemen werkte: een website, een shop en een klantportaal. Dat voelt nu bijna nostalgisch – zoals een Nokia 3310, maar dan minder charmant. Inmiddels hebben we een volledig AI-gestuurde applicatie ontwikkeld, waarmee gebruikers via alle kanalen geholpen worden. Productinformatie, verkoop, klantenservice: alles gestroomlijnd, dankzij een transformer die de data netjes ontsluit. Wij beheren hun neurale netwerk architectuur en algoritme register. Als kers op de taart synchroniseren de digitale services nu ook met de personal assistants van hun gebruikers. Ik zeg: applausje voor ons!
Aan het einde van de werkdag krijg ik een berichtje van Anna. “Vergeet je hersenyoga niet, zenmeester.” Mijn virtuele coach wacht al, en mijn op-maat-gemaakte afspeellijst staat klaar. Anna zegt dat de muziek speciaal is afgestemd op mijn stemming. Geen idee hoe ze weet dat ik behoefte heb aan ‘chill met een vleugje euforie’, maar ik ben haar dankbaar. Tijd om lekker weg te dromen, onderweg naar huis.